அசலும் போச்சு – வட்டியும் போச்சு !
74,617 கோடி ரூபாய் அம்பேல் !!

90 நாட்களுக்கு மேலாக வட்டியும்
கட்டப்படாமல், அசலும் திருப்பப்படாமல்
அசைவே இல்லாமல் உறங்கிக் கொண்டுள்ள
வங்கிக் கடன்களுக்கு
வங்கியை நிர்வகிக்கும் புண்ணியவான்கள்
வைத்திருக்கும் பெயர் “non performing
assets”

ஐந்து லட்சம், பத்து லட்சம் என்று வீட்டு
கடன்கள் வாங்கி விட்டு, சமயத்தில்
திரும்பச்செலுத்த தவறும் நபர்களின்
(ஆண்களாக இருந்தாலும் சரி,
பெண்களாக இருந்தாலும் சரி )-

புகைப்படத்துடன் கூடிய விலாசத்தை
பொறுப்பாக பத்திரிகைகளில்,
காசு கொடுத்து,
விளம்பரம் செய்து,
அவர்களது மானத்தை வாங்குவதை
கடமை தவறாமல்
நாட்டுடமை ஆக்கப்பட்ட வங்கிகள்
மேற்கொள்வதை அடிக்கடி பத்திரிகைகளில்
பார்த்திருக்கலாம்.

இத்தனைக்கும் வீட்டுக்கடன்கள் அனைத்தும்
பாதுகாப்பானவை.  வீட்டுப் பத்திரங்கள்
சம்பந்தப்பட்ட வங்கிகளிடம் அடமானம்
வைக்கப்பட்டிருக்கும்.  

கொடுத்த கடன் திரும்ப வராமல் போனால்,
அந்த வீட்டை விற்று வங்கிகள்
தாங்கள் கொடுத்த கடனை
வசூலித்துக் கொள்ளலாம்.
இருந்தாலும் – சிறியவகை கடன்
பெற்றவர்களிடம்
வங்கிகள் நடந்து கொள்ளும் முறை  இது.

சரி -சாதாரண மக்களுக்கு கொடுக்கப்படும்
சிறிய கடன்களுக்கே இந்த கெடுபிடி என்றால் –

பெரிய தொழில் நிறுவனங்களுக்கு,
வர்த்தக நிறுவனங்களுக்கு கொடுக்கப்படும்
கடன்களுக்கு எத்தனை உறுதியான
உத்திரவாதங்கள் பெறப்பட்டிருக்க வேண்டும் ?
உரிய நேரத்தில், வட்டியோ, அசலோ
திரும்பவில்லை என்றால் எத்தகைய
நடவடிக்கைகளை எடுத்திருக்க வேண்டும் ?

ஆனால் – சரியான உத்திரவாதம் இன்றி
பெரும் தொழில் மற்றும் வர்த்தக
நிறுவனங்களுக்கு
கடனாகக் கொடுக்கப்பட்டு,
வங்கிகளால் திரும்ப
வசூலிக்கப்பட முடியாமல் இருக்கும் தொகை
எவ்வளவு தெரியுமா ?

மார்ச் 2011 முடிவில் இவ்வாறு திரும்ப வராத
கடன்களின் மொத்த தொகை
ரூபாய் 74,617 கோடி.

மயக்கம் வருகிறதா ?
ஆமாம் – எழுபத்தி நாலு ஆயிரம் கோடி தான்.

அதிகமில்லை ராஜாவின் 2ஜி யில்
பாதி தொகை தான்.

நான் சொல்வது கதை அல்ல – நிஜம் !

கடந்த வாரம் நிதிஅமைச்சர் பிரனாப் முகர்ஜி
நாட்டுடைமை ஆக்கப்பட்ட வங்கிகளின்
கலந்தாலோசனை கூட்டம்  ஒன்றில் கலந்து
கொண்டு பேசியபோது கிடைத்த
தகவல் தான் இது.

இந்த கடன்களை ஏன் வசூலிக்க முடியவில்லை ?

இந்த கடன்கள் கொடுக்கும் முன்னர் தகுந்த
உத்திரவாதங்கள் பெறப்பட்டனவா இல்லையா ?
–  பதில் இல்லை.

உத்திரவாதங்கள்/அடமானங்கள்  இருந்தால் –
அதை ஏலம் விட்டு கடனை வசூல் செய்ய ஏன்
நடவடிக்கை எடுக்கவில்லை ?
–  பதில் இல்லை (செல்லத்தக்க
உத்திரவாதங்கள் இருந்தால் தானே ?
அவர்கள் தான் பெரும் தொழிலதிபர்கள் ஆயிற்றே –
வங்கி மேலதிகாரிகளை “தகுந்த முறை”யில்
கவனித்திருப்பார்கள்.)

அதிகாரிகளுக்கு என்ன –
அவர்கள் அப்பன் வீட்டு பணமா போகிறது ?

வங்கிப் பணம் தானே ?
வரம்பு மீறி கொடுத்திருக்கிறார்கள் ?

இப்படி பொறுப்பில்லாமல் கடன் கொடுத்த
அதிகாரிகளின் மீது என்ன நடவடிக்கை
எடுக்கப்பட்டது ?

நடவடிக்கை எப்படி எடுப்பார்கள் ?
அப்படி எடுக்க வேண்டியவர்களையும் தான்
“கவனித்து” இருப்பார்களே !

சரி – இன்னின்னார் –  இந்த இந்த
நிறுவனங்கள்  எல்லாம் இன்னும் வாங்கிய
கடனை திரும்ப செலுத்தவில்லை என்று
விளம்பரம் ஏதும் செய்யப்பட்டதா ?
–  இல்லை.

சரி இப்போதாவது கடனை திரும்பக்
கொடுக்காத நிறுவனங்களின்
பட்டியலையாவது
வெளியிடுவீர்களா ?

முடியாது. வங்கி நடைமுறைகள்
அதை அனுமதிக்கவில்லை.

பாவிகளா – 5 லட்சம்,10 லட்சம்
என்று வீட்டு கடன் வாங்கிய பெண்களின்
படத்தை எல்லாம் போட்டு
விளம்பரம் செய்கிறீர்களே !
இவர்கள்  பெயரையும், படத்தையும் ஏன்
விளம்பரம் செய்யவில்லை ?
– வங்கி நடைமுறைகள் அனுமதிக்கவில்லை!

இந்த அதிகாரிகளில் எவராவது
அவரது சொந்தப் பணமாக இருந்தால்,
அதில்  500 ரூபாயையாவது
எவருக்காவது இப்படி கடன் / தானம்
கொடுக்க முன் வந்திருப்பாரா ?

இவ்வளவு பெரிய தொகையை திரும்பப்பெற
என்ன செய்யப்போகிறீர்கள் என்று
அமைச்சரும் கேட்கவில்லை –
அதிகாரிகளும் சொல்லவில்லை.

“வாராக் கடன்களின் நிலை “ கவலை
அளிக்கிறது என்று மட்டும்  சொல்லி
விட்டு அமைச்சர் போய் விட்டார் !
அவ்வளவு தான்.  இனி அடுத்த
வருடம் தான் ஆய்வு கூட்டம். அதற்கு
வேறு மந்திரி யாராவது வந்து “கவலை”
தெரிவித்து விட்டுப் போவார்கள் !

உண்மையில் –
அமைச்சரும் கவலைப்பட மாட்டார் –
அதிகாரிகளும் கவலைப்பட மாட்டார்கள் !

கவலைப்பட வேண்டியவர்கள்
நாட்டு மக்களாகிய நாம் தான் –
ஏனென்றால்
அது நம் வங்கி,நாட்டுடைமை ஆக்கப்பட்ட
வங்கி. அது நம் பணம்,
பாழாய்ப்போவது  நம்  வரிப்பணம்.

வங்கிகள் நாட்டுடைமை ஆக்கப்பட்ட போது,
இந்திரா காந்தி அம்மையார்  
அதற்கான காரணங்கள்,
குறிக்கோள்கள், லட்சியங்கள் என்று
பலவற்றைச் சொன்னார்.

ஆனால் –

நோக்கங்களில் இதுவும் ஒன்று என்று
அம்மையார் அன்றே
சொல்லாமல் போய் விட்டாரே !