…………………………………..

புகைப்படம்: 1935 இல் சாந்தி தேவி ( (11 டிசம்பர் 1926 – 27 டிசம்பர் 1987)

……………………………………………………………………………………………………………………..

இந்தியாவை மட்டுமல்ல, உலகம் முழுவதையும் சேர்ந்த அறிஞர்களையும் விமர்சகர்களையும் சிந்திக்க வைத்த பெண்மணி சாந்தி தேவி.

சாந்தி தேவி டிசம்பர் 11, 1926 அன்று டெல்லியில் பிறந்தார். மூன்று வருடங்களாக அவரால் பேச முடியவில்லை என்றாலும், நான்கு வயதாகியவுடன், தான் வசித்து வந்த வீடு தனது உண்மையான வீடு அல்ல என்று கூறத் தொடங்கினார். மாறாக, அவரது உண்மையான வீடு டெல்லியில் இருந்து 160 கி.மீ தொலைவில் உள்ள மதுராவில் உள்ளது. விஷயம் இத்துடன் முடிவடையவில்லை.

சாந்தி தேவி தனது கணவர் மற்றும் தனது கடந்த கால வாழ்க்கையைப் பற்றி தனது பெற்றோரிடம் கூறினார். அவர்களின் கடந்த கால வாழ்க்கையைப் பற்றி யாராவது இவ்வளவு ஆழமாகப் பேச முடியுமா …? மதுராவில் வசிக்கும் தனது கணவர் ஒரு துணிக்கடை வைத்திருப்பதாக சாந்தி தேவி கூறியிருந்தார்.

அவள் தன்னை “சௌபின்” என்று அழைக்கத் தொடங்கினாள், அதாவது, சௌபேயின் மனைவி…

இது மட்டுமல்லாமல், தனக்கு ஒரு குழந்தை பிறந்து பத்து நாட்களுக்குப் பிறகு இறந்துவிட்டதாகவும் சொன்னாள். இப்போது நான்கு வயது குழந்தை இதுபோன்ற விஷயங்களை உங்களிடம் சொன்னால், பொதுவாக நீங்கள் அவரைப் புறக்கணிப்பீர்கள். சாந்தி தேவிக்கும் இதேதான் நடந்தது,

ஆனால் ஒரு நான்கு வயது சிறுமி உங்களிடம் அதையே மீண்டும் மீண்டும் சொல்லிக் கொண்டிருந்தால், நீங்கள் அவளைப் புறக்கணிக்க முடியுமா…? அவள் தினமும் தனது கடந்த கால வாழ்க்கையின் சில சம்பவங்களைச் சொல்வாள். சில நேரங்களில் உணவு சாப்பிடும்போது, ​​அவர்களின் மதுரா வீட்டில் பல்வேறு வகையான இனிப்புகள் தயாரிக்கப்படுவதாக அவள் கூறினாள்.

சில சமயங்களில் அவளுடைய அம்மா அவளுக்கு ஆடை அணிவிக்கும்போது, ​​அவள் தன் கடந்த கால வாழ்க்கையில் அவளுக்குப் பிடித்த ஆடைகளைப் பற்றிப் பேசுவாள். இது மட்டுமல்லாமல், அவள் தன் கணவரின் மூன்று தனித்துவமான அம்சங்களையும் சொன்னாள்.

அவளுடைய கடந்த கால கணவர் அழகாக இருந்தார் என்று அவள் கூறினாள். அவருக்கு இடது கன்னத்தில் ஒரு பெரிய புள்ளி இருந்தது, அவர் கண்ணாடி அணிந்திருந்தார். இவை அனைத்தும் தற்செயலாக இருக்கலாம், ஆனால் அவள் மேலும் சொன்னது இன்னும் உறுதியானது.

மதுராவில் உள்ள தனது கடந்த கால கணவரின் துணிக்கடை துவாரகாதீஷ் கோவிலுக்கு முன்னால் இருப்பதாக அவர் கூறினார். சுமார் இரண்டு ஆண்டுகளாக, அவர் இதுபோன்ற விஷயங்களைச் சொல்லி வந்தார், இது அவரது பெற்றோரை கவலையடையச் செய்தது. ஒரு சிறிய பெண் எப்படி இவ்வளவு விவரங்களையும், குறிப்பிட்ட நிகழ்வுகளையும் பற்றி சொல்ல முடியும் என்று அவர்கள் குழப்பமடைந்தனர்? சாந்தி தேவி தனது குழந்தைப் பருவத்திலிருந்தே இதுபோன்ற கூற்றுக்களைச் சொல்லி வந்ததால், அவரது பள்ளித் தலைமை ஆசிரியர் மதுராவுக்குச் சென்று உண்மையைக் கண்டுபிடித்தால் என்ன என்று நினைத்தார்.

அவர் நேரே மதுரா சென்று, அங்கேஒரு தொழிலதிபரை கண்டுபிடித்தார், அவரது மனைவி லுக்தி தேவி ஒன்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஒரு குழந்தையைப் பெற்றெடுத்த 10 நாட்களுக்குப் பிறகு இறந்துவிட்டார், இது மட்டுமல்ல, அந்த தொழிலதிபரிடம் சாந்தி தேவி கூறிய மூன்று தனித்துவமான அம்சங்களும் இருந்தன. இந்த உண்மைகளையெல்லாம் தனது கண்களுக்கு முன்பாகக் கண்ட பிறகு, தலைமை ஆசிரியர் கேதார்நாத் சௌபே மற்றும் சாந்தி தேவியை அறிமுகப்படுத்தலாம் என்று நினைத்தார், ஆனால் இதில் ஒரு சிறிய திருப்பம் இருந்தது.

கேதார்நாத் அவரது மூத்த சகோதரனாக சாந்தி தேவியை சந்திக்கச் சென்றார், ஆனால் சாந்தி தேவி யாருக்கும் குறைந்தவர் அல்ல. அவள் கேதார்நாத்தை மட்டுமல்ல, அவருடன் வந்த அவரது மகன் நவநீதலாலையும் அடையாளம் கண்டுகொண்டாள்.

தனது கடந்தகால கணவரையும் மகனையும் சந்தித்த பிறகு, குழந்தை பிறப்பு முதல் அவர்களின் இறப்பு வரை நடந்த அனைத்து சம்பவங்களையும் சாந்தி தேவி கூறினார். அப்போது, தனது மரணத்தின் போது தான் செய்துகொண்ட அனைத்து அறுவை சிகிச்சைகள் பற்றிய விரிவான விவரங்களையும் சொன்னார்….

இதையெல்லாம் கேட்டதும், இவ்வளவு சிறிய பெண் எப்படி இவ்வளவு சிக்கலான அறுவை சிகிச்சைகள் மற்றும் நடைமுறைகளை இவ்வளவு விரிவாகச் சொல்ல முடியும் என்று அனைவரும் அதிர்ச்சியடைந்தனர்.

எனவே முழுமையாக உறுதிப்படுத்த, கேதார்நாத் சௌபே சாந்தி தேவியுடன் தனியாகப் பேச நினைத்தார். கேதார்நாத் சாந்தி தேவியிடம், தனக்கு கடந்த காலத்தில் மூட்டுவலி இருந்ததாகவும், அதனால் மூட்டுகள் மிகவும் பலவீனமாகிவிட்டதால் அதிகம் உட்காரவோ நிற்கவோ முடியவில்லை என்றும் சொன்னார்…. இந்த நோய் இருந்தபோதிலும் அவள் எப்படி கர்ப்பமானாள்? இதைப் பற்றி, சாந்தி தேவி கேதார்நாத்துக்கும் தனக்கும் இடையிலான முழு உறவையும் விவரித்தார்…. !!! இதைக் கேட்ட பிறகு, சாந்தி தேவி தான் – தனது மறைந்த மனைவி லுக்டி தேவி என்பதில் கேதார்நாத் உறுதியாக இருந்தார்.

சாந்தி தேவியின் கதை மிகவும் பிரபலமடைந்து வந்ததால், ஊடகங்களும் பல ஆராய்ச்சியாளர்களும் அதைப் பற்றி செய்தி வெளியிட விரும்பினர்.

1930களில் இந்தியா ஏற்கனவே சுதந்திரத்திற்காகப் போராடிக் கொண்டிருந்த காலம் அது. இது மற்ற எதிர்மறைச் செய்திகளில் புதியதாக இருந்த ஒரு செய்தி, எனவே அது நெருப்பைப் போல பரவத் தொடங்கி மகாத்மா காந்தியின் காதுகளை எட்டியது. மற்றவர்களைப் போலவே, காந்தியும் இந்தப் பெண்ணைச் சந்திக்க ஆர்வமாக இருந்தார். அவர் சாந்தி தேவியை சந்தித்தார்…. அவளுடன் பேசிய பிறகு, இந்த மறுபிறவி கதையை நிரூபிக்க பதினைந்து பேர் கொண்ட ஒரு குழுவை அமைத்தார். பதினைந்து பேர் கொண்ட இந்தக் குழுவில் பல தேசியத் தலைவர்கள், ஊடகவியலாளர்கள் மற்றும் பல செல்வாக்கு மிக்கவர்கள் இருந்தனர். அப்போது இது ஒரு தேசிய செய்தியாக மாறிவிட்டது, முழு நாடும் இந்தச் செய்தியை கவனமாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தது. இந்தப் பதினைந்து பேர் சாந்தி தேவியை 1935 நவம்பர் 15 ஆம் தேதி மதுராவிற்கு அழைத்துச் சென்றனர்.

நிலையத்தில் இறங்கியவுடன், சாந்தி தேவி உடனடியாக ஒரு தெரியாத மனிதரை அடையாளம் கண்டுகொண்டு, அவர் தனது மைத்துனர் என்று கூறினார். அந்த நபர் உண்மையில் கேதார்நாத் சௌபேயின் மூத்த சகோதரர் பாபுராம் சௌபே என்பதால் குழுவில் இருந்த அனைவரும் ஆச்சரியப்பட்டனர். இதன் பிறகு, சாந்தி தேவி ஒரு டோங்கா ஓட்டுநரிடம் தனது சொந்த நினைவிலிருந்து தனது வீட்டிற்கு செல்லும் வழியைக் கூறினார், அதனுடன் அங்கு என்ன புதிய மாற்றங்கள் வந்துள்ளன என்பதையும் கூறினார்,

இவை அனைத்தும் உண்மை என்று யூகிக்கவும். அவள் வீட்டை அடைந்தவுடன், கூட்டத்திலிருந்து ஒரு முதியவரின் கால்களைத் தொட்டாள், அந்த முதியவர் வேறு யாருமல்ல, லுக்டி தேவியின் மாமனார்.

அவளைச் சோதிக்க, ‘ஜஜ்ரு’ எங்கே என்று கேட்கப்பட்டது? அதற்கு அவள் கழிப்பறையை சரியாகச் சுட்டிக்காட்டினாள். இதனுடன், ‘கடோரா’ என்றால் என்ன என்றும் கேட்கப்பட்டது. அதற்கு அவள் ‘கடோரா என்பது ஒரு வகை பரோட்டா’ என்று பதிலளித்தாள். பரோட்டா என்பது இந்தியாவில் பிரபலமான புளிப்பில்லாத ரொட்டி. இவை இரண்டு சாதாரண வார்த்தைகள் அல்ல, இந்த இரண்டு வார்த்தைகளும் மதுராவின் சௌபிஸ் குடும்பத்தில் மட்டுமே பயன்படுத்தப்பட்டன.

வீட்டை அடைந்த பிறகு, சாந்தி தேவி இந்த விஷயங்களை மட்டும் சொல்லவில்லை. அவள் கடந்த காலத்தில் குளித்த கிணற்றைப் பற்றியும் சொன்னாள், இதனுடன் இரண்டாவது மாடியில் உள்ள ஒரு இடத்தைப் பற்றியும் அவள் குழுவிடம் சொன்னாள். லுக்டி தேவி சிறிது பணம் வைத்திருந்த இடம் அது.

குழு அந்த இடத்தை அடைந்தபோது, ​​அங்கே ஒரு பூந்தொட்டியைக் கண்டார்கள், ஆனால் அங்கே பணம் இல்லை. இதைப் பார்த்த சாந்தி தேவி மிகவும் அதிர்ச்சியடைந்தாள், ஏனென்றால் அவள் பணத்தை அங்கேயே வைத்திருந்தாள் என்பது அவளுக்கு உறுதியாகத் தெரிந்தது.

அவர்கள் குழுவிடம் பணத்தை கவனமாக தேடும்படி வற்புறுத்தினர், பின்னர் கேதார் நாத் சௌபே, லுக்டி தேவியின் மரணத்திற்குப் பிறகு, அங்கிருந்து எல்லாப் பணத்தையும் எடுத்ததாக ஒப்புக்கொண்டார். இதுபோன்ற அதிர்ச்சியூட்டும் நிகழ்வுகளை தங்கள் கண்களால் பார்த்த பிறகு, சாந்தி தேவி லுக்டி தேவியின் மறுபிறவி என்று இந்தக் குழு முடிவு செய்தது.

இந்தக் குழுவின் அறிக்கை வெளியிடப்பட்ட பிறகு, இந்தக் கதை உலகம் முழுவதிலுமிருந்து கவனத்தைப் பெறத் தொடங்கியது. பல பாரா சைக்காலஜிஸ்டுகள் மற்றும் அறிஞர்கள் இதைப் படிக்கத் தொடங்கினர், பலர் அதை ஆதரித்தனர், பல விமர்சகர்கள் அதை நிராகரித்தனர்.

மறுபிறவி ஆய்வுகளின் முன்னணி அதிகாரிகளில் ஒருவரான இயன் ஸ்டீவன்சன் என்ற ஆராய்ச்சியாளர், சாந்தி தேவியின் கதை முற்றிலும் உண்மை என்றும், இதுபோன்ற விஷயங்களைப் பற்றி இவ்வளவு விரிவாகச் சொல்வது கிட்டத்தட்ட சாத்தியமற்றது என்றும், இதுவரை யாரும் இதைச் செய்ததில்லை என்றும் கூறினார்.

சாந்தி தேவியின் கதையைக் கேட்ட விமர்சகர் ஸ்டீரல் லோனர் ஸ்ட்ராண்ட், அது போலியானது என்று அறிவித்தார், ஆனால் முழுமையான விசாரணை மற்றும் சரியான ஆராய்ச்சிக்குப் பிறகு, ஆம், இந்தக் கதை முற்றிலும் உண்மை என்றும், இது மறுபிறவி கதை இருப்பதை நிரூபிக்கிறது என்றும் கூறினார்.

…………………………………………………………….

சாந்தி தேவி திருமணம் செய்து கொள்ளவில்லை. 1950களின் இறுதியில் மீண்டும் தனது கதையைச் சொன்னார், 1986 ஆம் ஆண்டில் 
இயன் ஸ்டீவன்சன் மற்றும் கே.எஸ். ராவத் ஆகியோரால் நேர்காணல் செய்யப்பட்டபோது மீண்டும் ஒருமுறை. இந்த நேர்காணலில்,  லுக்டி தேவி இறந்தபோது தனக்கு 
ஏற்பட்ட மரண அனுபவங்களையும் அவர் விவரித்தார். 

ராவத் 1987 இல் தனது விசாரணைகளைத் தொடர்ந்தார், கடைசி நேர்காணல் அவர் இறப்பதற்கு நான்கு நாட்களுக்கு முன்பு டிசம்பர் 27, 1987 அன்று நடந்தது. 

(Based on – https://en.wikipedia.org/wiki/Shanti_Devi )

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

இது தனி –
……………
இது என்ன விழா, எந்த இடம், யார் ஏற்பாடு … ??? தெரிகிறதா … ???
தெரிந்தவர்கள் சொல்லலாம் … !!!

………………………………………………………………………….

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….